"Δια χειρός .... μεταμορφώσεις"
16/7/12
5/7/12
Η μεταμόρφωση ενός κακοπαθημένου δίσκου σε κάδρο
 |
Ήταν κάποτε ένας δίσκος άσπρος, με ένα χοντρό χαρτόνι κολλημένο μέσα. Είπα στο αφεντικό του που τυχαίνει να είναι η μαμά μου, δώσ' μου τον να τον φτιάξω. Που να ήξερα τι με περίμενε! Όταν ξεκόλλησα το χαρτόνι, από κάτω ήταν όλη η ανομοιομορφία που έχω δει σε ξύλο. Να μην τα πολυλογώ, ξεκίνησα την μεταμόρφωση και έκανα και τα πειραματάκια μου επάνω του, τα οποία σημειωτέον είχαν και αποτυχία, γι' αυτό δεν σας τα λέω, έκανα και λίγα ανάγλυφα στη χαρτοπετσέτα να φάινεται σαν ζωγραφική, όχι ότι δεν κόλλησα καλά την χαρτοπετσέτα, λίγες πιτσιλιές με μαύρο οι οποίες τινάχθηκαν παντού και όταν το πήρα είδηση έτριβα την ντουλάπα με τις ώρες μεχρι να βγάλω το χρώμα και ιδού ο ταλαίπωρος δίσκος, που μεταμορφώθηκε σε κάδρο.
Το αφεντικό του δίσκου που είναι και δύσκολο άτομο, ξετρελάθηκε!!!!!!!!!!
25/5/12
4/4/12
Αντικαθηστώντας το clay με ζύμη από αλεύρι και αλάτι
Την ιδέα για αυτή την ανάρτηση, μου την έδωσε η
http://makeitgiveit.blogspot.ca/2011/12/sophisticated-salt-dough.html
καθώς την έχω φτιάξει κι εγώ , πολλές φορές κατά την 35ετή και, θητεία μου, στο ΣΕΟ (Σώμα Ελληνίδων Οδηγών) και στις κατασκηνώσεις της εκκλησίας της περιοχής μου, όπου έπαιρνα μέρος σαν ομαδάρχησα. Φτίαχνουμε ένα ζυμάρι από αλεύρι αλάτι και νερό και αντικαθιστούμε το clay με πολύ φθηνό τρόπο.
Αναλογίες:
1 φλ. αλέυρι
1/2 φλ. αλάτι
1/2φλ. ζεστό νερό.
Η ζύμη γίνεται αρκετά σφιχτή. Λόγω του αλατιού, που είναι σε μεγάλη ποσότητα, δεν θα πιάσει ζωίφια.
Θέλει πολύ καλό ζύμωμα.
Από εκεί και πέρα, μπορούμε να φτιάξουμε ότι θέλουμε. Από Χριστουγεννιάτικα στολίδια, λουλουδάκια, φιογκάκια, μπαλίτσες, αστεράκια, σφραγιδούλες κλπ, αφού έχουμε ανοίξει με τον πλάστη φύλλο από τη ζύμη, όσο πάχος εμείς θέλουμε και με κουπατ τους δίνουμε το σχήμα. Αφίνουμε να στεγνώσoυν και τα περιποιούμαστε καταλλήλως, με χρώματα, χρυσόσκονες πετρούλες κ.α μην ξεχάσουε να ανοίξουμε τρυπούλα για να τα κρεμάσουμε
Δείτε και τι έχει φτιάξει η Shauna Niequist.
http://makeitgiveit.blogspot.ca/2011/12/sophisticated-salt-dough.html
καθώς την έχω φτιάξει κι εγώ , πολλές φορές κατά την 35ετή και, θητεία μου, στο ΣΕΟ (Σώμα Ελληνίδων Οδηγών) και στις κατασκηνώσεις της εκκλησίας της περιοχής μου, όπου έπαιρνα μέρος σαν ομαδάρχησα. Φτίαχνουμε ένα ζυμάρι από αλεύρι αλάτι και νερό και αντικαθιστούμε το clay με πολύ φθηνό τρόπο.
Αναλογίες:
1 φλ. αλέυρι
1/2 φλ. αλάτι
1/2φλ. ζεστό νερό.
Η ζύμη γίνεται αρκετά σφιχτή. Λόγω του αλατιού, που είναι σε μεγάλη ποσότητα, δεν θα πιάσει ζωίφια.
Θέλει πολύ καλό ζύμωμα.
Από εκεί και πέρα, μπορούμε να φτιάξουμε ότι θέλουμε. Από Χριστουγεννιάτικα στολίδια, λουλουδάκια, φιογκάκια, μπαλίτσες, αστεράκια, σφραγιδούλες κλπ, αφού έχουμε ανοίξει με τον πλάστη φύλλο από τη ζύμη, όσο πάχος εμείς θέλουμε και με κουπατ τους δίνουμε το σχήμα. Αφίνουμε να στεγνώσoυν και τα περιποιούμαστε καταλλήλως, με χρώματα, χρυσόσκονες πετρούλες κ.α μην ξεχάσουε να ανοίξουμε τρυπούλα για να τα κρεμάσουμε
Δείτε και τι έχει φτιάξει η Shauna Niequist.
2/4/12
Φελιζολ
Έφτιαξα δύο από αυτά δεν ξέρω πως να τα ονομάσω, είναι από φελιζόλ με αστάρι ακρυλικό και χρυσή πατίνα. Ότι είναι από φελιζόλ μόνο στη φωτογραφία φαίνεται, από μακριά τα περνάνε για ξύλινα χιχιχιχι!
31/3/12
Μεταμόρφωση λάμπας
19/3/12
9/2/12
29/3/11
23/11/10
18/11/10
17/11/10
11/11/10
10/11/10
Η μεταμόρφωση του καθρέφτη
Είχα αγοράσει κάποτε ένα καθρέφτη ασημί, όχι γιατί μου άρεσε το χρώμα αλλά μου άρεσε το σχέδιό του και ήταν και φθηνός. Επειδή δεν ταιριαζε καθόλου με το στυλ του υπόλοιου σπτιού τον μεταμόρφωσα και δεν θα τον είχα αναρτήσει , αν δεν έβλεπα τ ην υπέροχη μεταμόρφωση που έκανε η φίλη misirlou http://misirloumisirlou.blogspot.com σε μια εικόνα της Παναγίας.
Συνηθίζω να μην βγάζω φωτό "πριν", γιατί βαριέμαι την όλη διαδικασία. Εσείς βλέπετε το αποτέλεσμα.
Δεν του φέρθηκα ιδιαίτερα ευγενικά γιατί τον πέρασα με μεταλικό μπρονζέ χρώμα απ' ευθείας, ούτε primer, ούτε τίποτα, Μετά του έβαλα στα σκαλίσματα, πατίνα πράσινη, Τον πασάλειψα με πατίνα καφέ και μερικές πινελιές χρυσαφί χρώμα βερνικάκι και ιδού.
Στην επάνω φωτό φαίνεται πολύ σκούρος, στην κάτω πάλι φαίνεται πολύ ανοιχτόχρωμος,φανταστείτε τον λίγο πιο σκούρο
Συνηθίζω να μην βγάζω φωτό "πριν", γιατί βαριέμαι την όλη διαδικασία. Εσείς βλέπετε το αποτέλεσμα.
Στην επάνω φωτό φαίνεται πολύ σκούρος, στην κάτω πάλι φαίνεται πολύ ανοιχτόχρωμος,φανταστείτε τον λίγο πιο σκούρο
5/11/10
15/10/10
Κρακελέ 2 συσατικών
Εφαρμόζουμε το κρακελέ 2 συστατικών, όταν έχουμε τελειώσει το έργο.
Τα πινέλα που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι εντελώς στεγνά.
Πριν ξεκινήσουμε το κρακελέ περνάμε το έργο μας με ένα χέρι βερνίκι νεφτιού, ή με βερνίκι σε σπρέι.
Υπάρχουν κρακελέ με μεγέθη. Μικρό μέγεθος και μεγάλο.
Περνάμεπρώτα το μέγεθος του κρακελέ και αφήνουμε να στεγνώσει, ίσα που να κολλάει στο δάχτυλό μας σαν το σελοτέιπ.
Περνάμε το δεύτερο συστατικό σε παχύ στρώμα για να έχουν βάθος τα σκασίματα και πολύ προσεκτικά για να μην αφήσουμε κενά άβαφα . Αφήνουμε να στεγνώσει.
Θα παρατηρήσουμε ότι αρχίζει να σκάει.
Μην βιαστούμε, θα πρέπει να το αφήσουμε να στεγνώσει καλά.
Για να γεμίσουμε τα σκασίματα, χρησιμοποιούμαι ένα από τα παρακάτω:
* πατίνα, την βάζουμε με πινελάκι πάνω στα σκασίματα και σκουπίζουμε αμέσως ώστε να μην σκορπίσει στο υπόλοιπο έργο.
* πορπορίνα (είναι σκόνη σε διάφορα χρώματα)την απλώνουμε με πινέλο και σκουπίζουμε ελαφρά.
* κερί χρωματιστό για έπιπλά, το απλώνουμε με ένα πανάκι και σκουπίζουμε ελαφρά για να μην πάρουμε το κερί που έχει μπει στα σκασίματα.
*bitoumen
Στο κρακελέ 2 συστατικών χρησιμοποιούμαι μόνο βερνίκι νεφτιού.
Εγώ έχω χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα πατίνα, πορπορίνα και κερί.
Καλή επιτυχία.
Τα πινέλα που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι εντελώς στεγνά.
Πριν ξεκινήσουμε το κρακελέ περνάμε το έργο μας με ένα χέρι βερνίκι νεφτιού, ή με βερνίκι σε σπρέι.
Υπάρχουν κρακελέ με μεγέθη. Μικρό μέγεθος και μεγάλο.
Περνάμεπρώτα το μέγεθος του κρακελέ και αφήνουμε να στεγνώσει, ίσα που να κολλάει στο δάχτυλό μας σαν το σελοτέιπ.
Περνάμε το δεύτερο συστατικό σε παχύ στρώμα για να έχουν βάθος τα σκασίματα και πολύ προσεκτικά για να μην αφήσουμε κενά άβαφα . Αφήνουμε να στεγνώσει.
Θα παρατηρήσουμε ότι αρχίζει να σκάει.
Μην βιαστούμε, θα πρέπει να το αφήσουμε να στεγνώσει καλά.
Για να γεμίσουμε τα σκασίματα, χρησιμοποιούμαι ένα από τα παρακάτω:
* πατίνα, την βάζουμε με πινελάκι πάνω στα σκασίματα και σκουπίζουμε αμέσως ώστε να μην σκορπίσει στο υπόλοιπο έργο.
* πορπορίνα (είναι σκόνη σε διάφορα χρώματα)την απλώνουμε με πινέλο και σκουπίζουμε ελαφρά.
* κερί χρωματιστό για έπιπλά, το απλώνουμε με ένα πανάκι και σκουπίζουμε ελαφρά για να μην πάρουμε το κερί που έχει μπει στα σκασίματα.
*bitoumen
Στο κρακελέ 2 συστατικών χρησιμοποιούμαι μόνο βερνίκι νεφτιού.
Εγώ έχω χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα πατίνα, πορπορίνα και κερί.
Καλή επιτυχία.
4/10/10
Τούρτα γενεθλίων decoupage
Το decor στο κέντρο είναι από το χάρτινο πιατάκι κι έγινε με την μέθοδο της μεταφοράς εικόνας.
Ήταν και νοστιμότατη!!!!!!!!!!!!!!!
1/10/10
Θα περίμενα να βγει ο ήλιος
Ένα ποίημα του Gabriel Garcia Marquez, που ίσως το ξέρετε, αλλά θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Για μένα σημαίνει πάρα πολλά..
«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στ’ άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκριά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τα’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα μόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν το φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από σας , τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σάς , αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θ’ άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που θα σ’ έβλεπα, θα έλεγα «σ΄ αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ότι αυτό το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Τα αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη την τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», « ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.»
«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στ’ άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκριά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τα’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα μόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν το φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από σας , τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σάς , αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θ’ άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που θα σ’ έβλεπα, θα έλεγα «σ΄ αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ότι αυτό το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Τα αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη την τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», « ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.»
Gabriel García Márquez
21/7/10
κρακελέ ενός συστατικού
Το κρακελέ ενός συστατικού, το κάνουμε πριν κολλήσουμε το σχέδιό μας.
Για το κρακελέ ενός συστατικού χρειαζόμαστε:
1. Ακρυλικό σκούρο χρώμα
2. Το κρακελέ
3. Ακρυλικό ανοιχτό χρώμα
Περνάμε την ασταρωμένη επιφάνεια με το σκούρο χρώμα, είναι αυτό που θα μας δώσει το χρώμα των σκασιμάτων.
Περνάμε το κρακελέ με πινέλλο ή με σφουγγάρι, δεν πατάμε ποτέ, πάνω από δυο φορές στο ίδιο σημείο.
Τα σκασίματα εξαρτώνται από τον τρόπο που βάζουμε το κρακελέ.
Θέλει προσοχή στα εξής σημεία:
Λιγότερο κρακελέ, παιρνουμε μικρά σκασίματα.
Περισσότερο κρακελέ, έχουμε μεγάλα σκασίματα.
Αν στεγνώσει πάρα πολύ, παίρνουμε μικρά σκασίματα.
Αν η στρώση είναι λεπτή και δεν έχει στεγνώσει, βγαίνουν μεγάλα σκασίματα.
Τέλος περνάμε το ανοιχτό ακρυλικό χρώμα και περιμένουμε να αρχίσει το κρακελάρισμα.
Μπορεί να μην σκάσει αμέσως .
Στο κρακελέ ενός συστατικού και αφού έχουμε ολοκληρώσει την decoupage χρησιμοποιούμαι βερνίκι νερού, ή βερνίκι νεφτιού.
Για το κρακελέ ενός συστατικού χρειαζόμαστε:
1. Ακρυλικό σκούρο χρώμα
2. Το κρακελέ
3. Ακρυλικό ανοιχτό χρώμα
Περνάμε την ασταρωμένη επιφάνεια με το σκούρο χρώμα, είναι αυτό που θα μας δώσει το χρώμα των σκασιμάτων.
Περνάμε το κρακελέ με πινέλλο ή με σφουγγάρι, δεν πατάμε ποτέ, πάνω από δυο φορές στο ίδιο σημείο.
Τα σκασίματα εξαρτώνται από τον τρόπο που βάζουμε το κρακελέ.
Θέλει προσοχή στα εξής σημεία:
Λιγότερο κρακελέ, παιρνουμε μικρά σκασίματα.
Περισσότερο κρακελέ, έχουμε μεγάλα σκασίματα.
Αν στεγνώσει πάρα πολύ, παίρνουμε μικρά σκασίματα.
Αν η στρώση είναι λεπτή και δεν έχει στεγνώσει, βγαίνουν μεγάλα σκασίματα.
Τέλος περνάμε το ανοιχτό ακρυλικό χρώμα και περιμένουμε να αρχίσει το κρακελάρισμα.
Μπορεί να μην σκάσει αμέσως .
Στο κρακελέ ενός συστατικού και αφού έχουμε ολοκληρώσει την decoupage χρησιμοποιούμαι βερνίκι νερού, ή βερνίκι νεφτιού.
1/7/10
Χαρτοπετσέτα και ριζόχαρτο decoupage
Τα πρώτα βήματα:
1. Κόβουμε την χαρτοπετσέτα, σύριζα στο σχέδιο και βγάζουμε τα δύο φύλλα από κάτω.
2. Περνάμε με άσπρο gesso primer μια ξύλινη επιφάνεια, αφού προηγουμένως την έχουμε τρίψει ελαφρά με γυαλόχαρτο (αφήνουμε να στεγνώσει) και επαναλαμβάνουμε το τρίψιμο με το γυαλόχαρτο, ελαφρά αυτή τη φορά.
3. Τοποθετούμε το σχέδιο της χαρτοπετσέτας, που έχουμε κόψει, πάνω στο αντικείμενο και αρχίζουμε με ένα μαλακό πινέλο, να περνάμε την κόλλα προσεχτικά και με απαλές κινήσεις,για να μην ζαρώσει, από το κέντρο προς τις άκρες του μοτίφ. Περνάμε άλλο ένα χέρι κόλλα και αφήνουμε να στεγνώσει. ΠΡΟΣΟΧΗ: η κόλλα πρέπει να είναι για decoupage και όχι ατλακόλ.
4. Κάνουμε σκιές, σύμφωνα με τα χρώματα του μοτίβου μας, βουτώντας την άκρη από το σφουγγαράκι, σε αραιωμένο ακριλικό χρώμα(σκουπίζουμε πάνω σε χαρτί κουζίνας το περιττό χρώμα) και ταμπονάρουμε ελαφρά.
5. Τελειώνουμε με βερνίκι νερού, σατινέ, μάτ, ή γυαλιστερό.
Η ίδια διαδικασία γίνεται και με το ρυζόχαρτο, το οποίο είναι πιο ανθεκτικό από την χαρτοπετσέτα. Το βρέχουμε γύρω από το μοτίβο και το αφαιρούμε με το χέρι.
Η επιφάνεια του αντικειμένου, που θα κολλήσουμε την χαρτοπετσέτα ή το ρυζόχαρτο, πρέπει να είναι άσπρη, διαφορετικά χάνεται το σχέδιο.
Μυστικό: Για να μην φαίνονται οι πινελιές στο gesso, στην κόλλα ή στο βερνίκι, αμέσως μετά την εφαρμογή τους, ταμπονάρουμε ελαφρά, με το σφουγγαράκι, ώστε να εξαφανίσουμε τις πινελιές.
1. Κόβουμε την χαρτοπετσέτα, σύριζα στο σχέδιο και βγάζουμε τα δύο φύλλα από κάτω.
2. Περνάμε με άσπρο gesso primer μια ξύλινη επιφάνεια, αφού προηγουμένως την έχουμε τρίψει ελαφρά με γυαλόχαρτο (αφήνουμε να στεγνώσει) και επαναλαμβάνουμε το τρίψιμο με το γυαλόχαρτο, ελαφρά αυτή τη φορά.
3. Τοποθετούμε το σχέδιο της χαρτοπετσέτας, που έχουμε κόψει, πάνω στο αντικείμενο και αρχίζουμε με ένα μαλακό πινέλο, να περνάμε την κόλλα προσεχτικά και με απαλές κινήσεις,για να μην ζαρώσει, από το κέντρο προς τις άκρες του μοτίφ. Περνάμε άλλο ένα χέρι κόλλα και αφήνουμε να στεγνώσει. ΠΡΟΣΟΧΗ: η κόλλα πρέπει να είναι για decoupage και όχι ατλακόλ.
4. Κάνουμε σκιές, σύμφωνα με τα χρώματα του μοτίβου μας, βουτώντας την άκρη από το σφουγγαράκι, σε αραιωμένο ακριλικό χρώμα(σκουπίζουμε πάνω σε χαρτί κουζίνας το περιττό χρώμα) και ταμπονάρουμε ελαφρά.
5. Τελειώνουμε με βερνίκι νερού, σατινέ, μάτ, ή γυαλιστερό.
Η ίδια διαδικασία γίνεται και με το ρυζόχαρτο, το οποίο είναι πιο ανθεκτικό από την χαρτοπετσέτα. Το βρέχουμε γύρω από το μοτίβο και το αφαιρούμε με το χέρι.
Η επιφάνεια του αντικειμένου, που θα κολλήσουμε την χαρτοπετσέτα ή το ρυζόχαρτο, πρέπει να είναι άσπρη, διαφορετικά χάνεται το σχέδιο.
Μυστικό: Για να μην φαίνονται οι πινελιές στο gesso, στην κόλλα ή στο βερνίκι, αμέσως μετά την εφαρμογή τους, ταμπονάρουμε ελαφρά, με το σφουγγαράκι, ώστε να εξαφανίσουμε τις πινελιές.
24/3/10
Decoupage, με χαρτί.
Πως θα κολλήσουμε το χαρτί σε μια επιφάνεια.
Πρώτα κόβουμε το χαρτί σύριζα στο σχέδιο, μας βοηθάει πολύ το ψαλιδάκι των νυχιών και ένας κόφτης για τις μικρές λεπτομέρειες.
Βάζουμε το χαρτί σε ένα λεκανάκι με νερό και το αφήνουμε μέχρι να ποτίσει η πίσω λευκη επιφάνεια.
με την όψη προς τα κάτω και το περνάμε, με την ειδική κόλλα για χαρτιά.
Περνάμε με κόλλα και το σημείο του αντικειμένου, που θέλουμε να βάλουμε
το μοτίβο μας.
Περνάμε το μοτίβο μας κόλλα από πάνω και περιμένουμε να στεγνώσει ώστε να ξεκινήσουμε την διαδικασία των σκιών.
Αυτά που γράφω είναι δικοί μου συνδιασμοοί και εφαρμόζω και πράγματα που διαβάζω και στο internet, προσπαθώντας πάντα για ένα καλύτερο αποτέλεσμα, πάντα στα μέτρα τα δικά μου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
